Na een prima vliegreis met de KLM landen we na ruim zeven uur vliegen om 19.45 uur in Nairobi op vrijdag 23 december 2005. Hier worden we opgewacht met een vriendelijk "jambo, jambo" (luister hier naar het liedje) door Otieno Cliff Odhiambo van Selective Safaris en Stephen de gids, die ons de komende week zal begeleiden. Het welkom (Karibu in het Swahili) is hartverwarmend en een voorproefje voor wat ons te wachten staat. We hebben nog een meevaller: het andere gezelschap heeft geannuleerd wegens ziekte, erg sneu voor hen, maar wij krijgen nu een privésafari! Dat is een voordeeltje dat ons prima zal bevallen.

Na een korte rit komen we in het Safari Club Hotel. In dit suite-hotel met een oud-Engelse inrichting brengen wij de nacht door. Na een uitgebreid ontbijtbuffet rijden we zaterdag 24 augustus om 7.00 uur weg vanuit het hotel richting Masai Mara, ons eerste reisdoel.

Wat ons opvalt wanneer we uit Nairobi rijden, is de drukte op straat en de armzalige onderkomens van de mensen die langs de weg wonen of iets proberen te verkopen. Na een uurtje stoptpe we bij een uitzichtpunt. We keijen over de Great Rift Valley, in het Nederlands de Grote Slenk genoemd. Deze is ontstaan door vulkanische activiteit en heeft er voor gezorgd dat de Hoorn van Afrika als het ware is los gescheurd van de rest van het continent.

We maken hier gelijk kennis met de Keniaanse verkoopmethode. Niets vermoedend vraagt Gina aan een uiterst vriendelijke man, die ons allerlei details vertelt over de omgeving, wat voor werk hij doet. Hij vertelt dat hij een winkeltje heeft en wij dus mee naar zijn kraam. Volgens hem is het goedkoper wanneer je meer koopt, dus hij pakt alvast een grote rieten mand. Nadat we vijf souvenirs hadden uitgezocht vroegen we naar de prijs. Honderd vijftig dollar moest het kosten. Wij boden er vijfentwintig. We maakten het uiteindelijk af op 70 dollar, dus hij had waarschijnlijk een goede dag. We kopen o.a. een Masai beeldje en een kleine giraffe.

Op de helling onder ons zien we een klipdas. Deze soort is nauw verwant aan de slurfachtigen en de zeekoeien. We zullen dieze soort later in 2014 ook veel in Namibië zien.

We wisten dat de wegen in Kenia slecht zouden, maar zo erg hebben we het niet verwacht. De hoofdweg vanuit Nairobi vertoont al gaten in het asfalt, maar verderop moeten we letterlijk om de gaten heen rijden. Op dat soort plekken rijdt iedereen elkaar links en rechts voorbij en rijdt men als het even kan zelfs naast de weg. Soms is er zoveel stof dat je moet wachten op beter zicht om verder te kunnen rijden. Het fijne zand dwarrelt ook rijkelijk door de auto, zodat ook binnen alles onder het zand komt.

Rond het middaguur bereiken wij de Mara Sopa Lodge, na een kleine pitstop omdat er iets van de auto losgetrild is. De lodge blijkt een juweeltje te zijn net buiten het Masai Mara Game Reserve. Op het kaartje kun je de ligging van de Mara Sopa Lodge (nr. 13) t.o.v. het park zien. We krijgen twee kamers in een zogenaamde rondavel met een rieten dak.

Nadat we ons hebben geinstalleerd gaan we lunchen en dan hebben we nog tijd genoeg om ons te vermaken bij het zwembad.

Om 16.00 uur staat onze gids klaar voor de eerste game-drive. Tot nu toe hebben we niet veel wild gezien, dus we zijn erg benieuwd. We zijn niet in de juiste tijd voor de enorme kuddes gnoes, maar al spoedig blijkt dat we genoeg dieren voor de lens krijgen, zodat we volop kunnen fotograferen. Zodra we het park inrijden zien we twee Kirk's dik-dik's, een kleine antilopensoort. Nog wat ver weg, maar net nog te doen met de telelens. Grappige beestjes die we nog vele malen tegen zullen komen.

Snel volgen Zebra en een jonge Zebra, Thomson's gazelle, Gnoe en Impala's, een elegante Giraffe, een hartebeest en tenslotte een aparte gazelle, een Topi.
Het "wild" blijkt erg tam en is goed te "platen"! Thuis heb je nog het idee dat de vlaktes een groot jachtgebied zijn, waar constant leeuwen, cheetahs - die we overigens helemaal niet zien - en luipaarden achter gazellen sprinten en ze doden. In het echt blijkt dat het een stuk rustiger is. Natuurlijk komen we af en toe een gedood dier tegen, maar over het algemeen is het toch een kwestie van veel grazen, blijven opletten en af en toe is dan toch een dier de klos. Ik ben heel blij met mijn telelens. De foto's zijn nu een stuk leuker. Ik kan me helemaal uitleven. Soms duurt het voor de rest van het gezin wat lang, maar daar hebben ze heel snel iets op gevonden. Het blijkt dat als ze "allright" tegen Stephen zeggen dat hij onmiddelijk de motor start en naar een volgend doel op zoek gaat. Dat ik dan soms liever nog wat had gewacht op een beter shot daar heeft niemand een boodschap aan. Ik snap dat wel, dus erg is het niet. Eigenlijk wel komisch.

Naast het grootwild ben ik natuurlijk erg geinteresseerd in de vogels. Op afstand zie ik een klein koppeltje Helmparelhoenders en wat dichterbij een Kroonkievit, een vrij algemene soort hier.

Zuidelijke hoornraven leven in groepen van twee tot acht vogels. Eén paar uit de groep broedt en de rest helpt bij het verdedigen van het territorium. Er wordt genesteld in boomholten of in rotsspleten. Het legsel bestaat meestal uit twee eieren waaruit vaak maar één jong met succes wordt grootgebracht. De voortplantingssnelheid is zeer laag.

Eén van de mooiste ontmoetingen met dieren was die met het groepje leeuwen. Een groep met één mannetjesleeuw en zes jonge leeuwen lag in de schaduw van een paar palm- en acaciabomen te luieren en te spelen. De leeuwinnen waren hogerop de helling en lieten het gebeuren aan zich voorbijgaan.

Terwijl de leeuwinnen hogerop de heuvel, nauwelijks zichtbaar, de omgeving afzoeken, liggen de welpen lui in het gras, iets wat leeuwen overdag sowieso veel doen.

Enkele welpen lijken wat meer interesse in de omgeving te vertonen, wat mij de gelegenheid geeft om wat plaatjes te maken. Een van de kleine welpjes komt heel dichtbij tussen het hoge gras en gelukkig kan ik die mooi vastleggen.

Het is mooi geweest voor deze dag en we gaan dan ook terug naar de Mara Sopa Lodge. Eenmaal terug van de gamedrive tracteren we ons op een drankje, een lekker frisse cocktail (non-alcoholic), dan even douchen en tenslotte aanschuiven bij de maaltijd op kerstavond. Ze hebben er veel werk van gemaakt en er zijn allerlei optredens, o.a. van Masai. Het is een aparte kerst op deze manier met veel nieuwe diersoorten, die we nog nooit gezien hebben, of alleen in de dierentuin. Zitten we normaal thuis in de kou, hier is het overdag rond de 30 graden en Kenia is een heel ander land, met voor ons nieuwe culturen, dus daar genieten we van. Wij vinden het op een zeker moment genoeg en na een lange dag kruipen we tevreden onder onze klamboes en genieten van een goede nachtrust. We zijn nog een hele dag in deze omgeving en gaan morgen nogmaals de Masai Mara in. Ik ben benieuwd wat die nieuwe dag aan soorten ons gaat brengen.